JASKINIA MAMUTOWA - drogi wspinaczkowe

Początki wspinaczki w okolicy otworu tej jaskini notowano w l. 80-tych XX w. W 1987 roku Piotr Korczak wyznaczył tu drogę "Chomeini" VI.6+, która wzbudziła poruszenie, gdyż poprowadzona została na kształt rzeźby. Wyznaczyła ona również nowoczesny styl współczesnego wspinania i była długo okryta złą sławą. Sławy przysporzył jej również sam twórca, który częściowo wykuwał uchwyty odchodząc od dotychczasowych standardów opartych o naturalną rzeźbę skały.

Wybierz z topo widok od A do D w celu zobaczenia szczegółowo dróg wewnątrz jaskini i części przyotworowej.

W 1992 Piotr Dawidowicz (Dawid) i Wojciech Słowakiewicz (Mysza) wyznaczyli w jaskini pierwszą drogę biegnącą stropem jaskini wyłącznie wewnątrz komory. Początkowo  Taniec Pająka został wyceniony na VI.5+, później poprowadzono inne łatwiejsze jej warianty przez co wycena spadła do VI.4/4+. Oni również na skałach przyotworowych ustalili 17 innych dróg.

W tym samym roku po wyznaczeniu Tańca Pająka powstaje kolejna droga - Deklaracja Nieśmiertelności VI.6+/7 (Piotr Korczak) - trudniejsza wersja Chomeiniego, a w październiku 1992 zaliczana do najtrudniejszych w Polsce dróg Nieznośna Lekkość Bytu VI.7/7+ (Piotr Korczak) jako przedłużenie Tańca Pająka i Chomeiniego.
Kolejny przełom we wspinaczce w tym miejscu to rok 1993, kiedy to Piotr Korczak wytyczył drogę Czekając na Godoffa VI.6. 
Rok 2000 to sukces Tomasza Ręgwelskiego, który poprowadził tu Salmana Rushdiego VI.6/6+, jako przedłużenie Godoffa.
Czerwiec 2001 to z kolei Las Vegas Parano VI.6+ (Maciej Oczko) i ok. lipca tego roku kolejna niezwykle trudna droga (VI.7+) Capoeira (Maciej Oczko, Grzegorz Grochal). 

Obecnie oprócz ekstremalnie trudnych dróg, w okolicy jaskini i jej wnętrzu znajduje się wiele dróg wspinaczkowych dostępnych dla różnych stopni zaawansowania.

Zobacz także