CIĄGOWICE

Wieś w gminie Łazy leżąca na wyniosłym wzgórzu ostańcowym na Wyżynie Śląskiej w niedalekim sąsiedztwie Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej blisko źródeł Czarnej Przemszy i Mitręgi.

Nazwa wsi pochodzi od imienia Ciąg, którego potomkowie zwani byli Ciągowscy potem Ciągowie.

1325 (lub 1236) - pierwsza wzmianka o parafii ciągowickiej w wykazie świętopietrza, w którym parafia została wyceniona na 6 grzywien

11 V 1402 - Otton i Jan Granowski z Pilicy otrzymali Ciągowice

koniec XIV w. - wieś stała się miejscowością graniczną w bezpośredniej bliskości Księstwa Siewierskiego. Po utworzeniu województwa krakowskiego weszły w jego skład, ale z przynależnością do powiatu lelowskiego, aż do rozbiorów. W średniowieczy wieś stanowiła ośrodek hutniczy

XVI w. - kuźnice: Wiesiółka (należąca do Pileckich i Chełmskich), Poręba (lub Niklaszowska), Krzemienda , Niwecka (lub Wargułowska)

1789 - Ciągowice wraz z Turzą i Zazdrością liczyły 50 zabudowań, w tym dwór, 2 karczmy, młyn i 2 browary. Ogółem było 272 mieszkańców, w tym 20 Żydów

1791 - Ciągowice miały 41 zabudowań, w tym dwór, browar, dom dwornika, plebanię, dom organisty, szpital (dom dla ubogich żebraków) oraz szkółkę. W wiosce mieszkało 212 osób (109 mężczyzn i 103 kobiety), w tym 1 pleban, 3 wikarych, 7 osób pochodzenia szlacheckiego i 6 Żydów

przeł. XVIII i XIX w. - budowa dworu

XIX w. - młyn wodny , wydobycie węgla brunatnego w kopalni " Kamila " (obecnie pozostał po eksploatacji krajobraz księżycowy)

1 poł. XIX w. - budowa kapliczki na rynku

1874 - pożar trawi miejscowy drewniany kościół parafialny z XV w.

1875-82 - budowa kościoła św. Bartłomieja na miejscu spalonego kościoła drewnianego

1882 - konsekracja kościoła św. Bartłomieja przez biskupa kieleckiego Tomasza Teofila Kulińskiego

1918-39 - na terenie Ciągowic wydobywano węgiel brunatny metodą płytkich szybów

po 1945 - ze względu na duży koszt wydobycia i cienkie pokłady węgla, po zakończeniu II wojny światowej zaniechano mejscowej eksploatacji węgla brunatnego

1975-1998 - Ciągowice przynależą do województwa katowickiego 

Warto zobaczyć:

We wsi zachował się średniowieczny układ zabudowy o charakterze miejskim z upadkowym rynkiem i narożnymi wylotami. 

Na rynkiem dominuje bryła kościoła św. Bartłomieja  

W dolnej części rynku, na północ od kościoła znajduje się studnia z murowana kapliczką- z 1 poł. XIX w. o blaszanym dachu namiotowym wspartym na 4 kolumnach. Wewnątrz stoi rzeźba św. Jana Nepomucena z XVIII w. lub przełomu XVIII i XIX w.

Na stoku pn.-wsch. znajduje się cmentarz ze starymi nagrobkami Poleskich (dziedziców Rokitna Szlacheckiego)

W zachodniej części wsi zachowały się zabudowania dworu szlacheckiego w większości zrujnowane.

Na wschód od wsi występują glinianki i nasypy po dawnej kopalni odkrywkowej węgla brunatnego.

Zobacz także