SECEMIN - św. Katarzyny i św. Jana Ewangelisty

Kościół parafialny wywodzący się z początków XV w.

Stanowiące najstarszą część świątyni prezbiterium, powstało na początku XV w. z fundacji podstolego krakowskiego Piotra Szafrańca. Nawa kościoła została rozbudowana przez Stanisława Szafrańca około lat 1556-1558, po zamianie kościoła na zbór kalwiński. Od strony południowej przylega do kościoła kruchta, nad kruchtą znajdowało się mieszkanie ministra kalwińskiego (obecnie skarbczyk). Gotycką bryłę świątyni zdobi barokowy szczyt fasady zachodniej. 

We wnętrzu kościoła, a także w otaczającym kościół murze, zachowały się zabytkowe epitafia z okresu od XVII do XIX w., m. in. Czarnockich i Marchockich, w tym płyta przypominająca poległego w 1813 r. pod Lipskiem Marcina Ścibora Marchockiego. 

W zewnętrzną ścianę kruchty wmurowano fragment kamiennego nagrobka z drugiej połowy XVI w. z wyobrażeniem miecza i dwóch rękawic rycerskich - być może pozostałość nagrobka któregoś z Szafrańców. 

Szczególną osobliwość stanowi pochodzące z 1601 r. epitafium ministra zboru, Grzegorza Brocha - jedyne jakie zachowało się w Polsce w kościele katolickim. 

Na zewnętrznych ścianach kościoła widoczne są liczne okrągłe wgłębienia, będące śladem rytualnego rozpalania ognia z użyciem świdra ogniowego. 

Na podstawie opracowania Zbigniewa Bereszyńskiego

Zobacz także