RUDAWA - kościół Wszystkich Świętych

Powstał na przełomie XIII i XIV w. jako jedna z pierwszych budowli ceglanych na ziemi krakowskiej. W następnych latach był wielokrotnie rozbudowywany, w wyniku czego  obecny jego wygląd jest udaną kompozycją 3 stylów: romańsko gotyckiego, renesansowego i barokowego. 

Obecna murowano–drewniana część gotycka (prezbiterium) pochodzi z początku XIV. Z XV w. lub XVI w. pochodzi nawa, a z XVI w. dwukondygnacyjna renesansowa kaplica nakryta kopułą. Zachowały się również nieliczne wątki murów z XIII w., gotycka zakrystia sprzed 1470 (sklepienie z 1863) oraz schodkowe barokowe szczyty z XVII w. 

Wyposażenie wnętrza głównie barokowe i rokokowe, ale wewnątrz znajdują się również m.in.: gotycki krucyfiks z początku XVI w. oraz portal do zakrystii, obraz wotywny ks. W. Purzyckiego z 1624 r., gotycki obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem znajdujący się w ołtarzu,  gotyckie (na ścianach nawy i prezbiterium odkryte w 1963) z 1476 i renesansowe polichromie (fryzy w kształcie festonów roślinno-owocowych odkryte ok. 1972) z XVII w., renesansowe i barokowe nagrobki z 2 połowy XVI w. i początku XVII w. (m.in. Elżbiety z Giebułtowskich Pisarskiej z 1576, z napisem w języku staropolskim-interesującym zabytkiem języka polskiego, fragm. cyt. "Helizabeth Pisarska thu liezi kochanie - Dziatek swich albo raczei placz i narzekanie..."). 

Obok kościoła dzwonnica z 1541 r. z dzwonem z 1763 r. 

Całość otoczona murem z bramą z 1783 r. 

Wieża bramna barokowa z 1783 r. zwana Wieżą Zegarową posiada na parterze przejazd a na piętrze lamus. 

Naprzeciw prezbiterium stoi kostnica murowana z łamanym daszkiem gontowym z 1783 r. używana w tym celu do 1841. 

Murowana plebania z połowy XIX w.

Zobacz także