OGRODZINIEC - kościół p.w. Przemienienia Pańskiego

Późnobarokowy z 1787 r., zbudowany przez Tomasza Jaklińskiego na miejscu starszego, drewnianego [w wydawnictwie Compass wspomniany jest fakt budowy kościoła murowanego w miejscu aż dwóch poprzednich drewnianych - przyp. autora] 

Nazwa parafii po raz pierwszy pojawia się w spisie parafii płacących świętopietrze w  1346 r. Pierwotnie była to drewniana budowla zniszczona na pocz. XVII w. W 1562 r. dziedzic Ogrodzieńca i zagorzały arianin - Jan Firlej oddał kościół Braciom Polskim zamieniając go wraz z kilkoma innymi okolicznymi kościołami na zbór ariański. Dopiero w 1594 r. jego syn - Mikołaj przywrócił go katolikom. 

Po zniszczeniu pierwszego kościoła wybudowano w jego miejsce drugi również drewniany na kamiennej podmurówce p.w. św. Wawrzyńca Męczennika. Został on konsekrowany 3 maja 1633 r. przez bpa krakowskiego Mikołaja Oborowskiego. Niestety kościół ten okazał się mniej odporny na szkodniki i wilgoć niż poprzedni, ponieważ już na przełomie XVII i XVIII w. jego stan był zły. 

Budowę obecnego murowanego kościoła rozpoczęto już na pocz. l. 30. XVIII w. jednak śmierć ówczesnego proboszcza ks Andrzeja Antoniego Bukierta przerwała na długo budowę świątyni, której mury wznosiły się już na ok. 5 metrów wysokości. W 1782 r. proboszcz miejscowej parafii ks Kazimierz Sikorski w obawie przed technicznym stanem drewnianego kościoła i brakiem wystarczających środków na kontynuacje budowy kościoła murowanego wybudował na cmentarzu małą drewniana kaplicę. 
Dokończenia rozpoczętej budowy podjął się dopiero nowy dziedzic majątku ogrodzienieckiego Jan Józef Jakliński. Dzięki jego wsparciu wznowioną w 1783 r. budowę ukończono w 1787 r. Konsekracji kościoła p.w. Przemienienia Pańskiego dokonał bp kielecki Tomasz Kuliński w dniu 11 września 1883 r.

Kościół w swojej historii oprócz funkcji sakralnych spełnił raz również zupełnie inną funkcję. Wobec zbliżającego się frontu wyzwoleńczego w dniach 18-19 stycznia 1945 r. Niemcy urządzili na wieży kościoła silny punkt oporu mający powstrzymać wojska radzieckie i osłaniać ucieczkę okupanta. Opór ten wraz z pobliskimi umocnieniami w Podzamczu był na tyle silny, że aby go przełamać wojska radzieckie musiały sprowadzić słynne katiusze.

Wyposażenie kościoła rokokowo-klasycystyczne z domieszka elementów barokowych. 

W ołtarzu bocznym obraz Matki Bożej Śnieżnej prawdopodobnie z XVII w. Kompozycja obrazu nawiązuje do obrazu Matki Boskiej z Dzieciątkiem zwanego Dei Salus Populi Romani znajdującego się w bazylice Santa Maggiore w Rzymie, z którym wiązano zwycięstwo wojsk chrześcijańskich w bitwie pod Lepanto.  Wizerunek ten od tego czasu stał się niezwykle popularnyznany również jako wizerunek Matki Boskiej Śnieżnej. podobny motyw znaleźć można również w malowidle Dolabelli znajdującym się w zbiorach wawelskich i przedstawiającym tą bitwę.

Przed kościołem stoi figurka Matki Bożej z 1806 r. a przy kościele rośnie lipa-pomnik przyrody

Zobacz także