JASKINIA ZBÓJECKA

Jaskinia znajduje się w słynnym Wąwozie Jamki na terenie Ojcowskiego Parku Narodowego, zatem zwiedzanie wymaga uzyskania zgody Dyrekcji OPN. Jaskinia o rozwinięciu poziomym, miejscami korytarze ciasne. Wejście jest zabezpieczone kratą. 

Do jaskini można dojść z Ojcowa szlakiem żółtym Doliną Sąspowską do ujścia do niej Wąwozu Jamki. Za pierwszymi skałkami w wąwozie należy skręcić na południowe zbocze, którym należy podejść w górę do grupy niewielkich skałek z otworem jaskini. 

Do wnętrza prowadzą dwa otwory położone u podnóża wspomnianych skałek, a trzeci jest niedostępny i wyprowadza ponad skałki prawie 10-metrowej wysokości kominem. Główny jest prawy otwór. Lewy oddalony o ok. 10 metrów położony jest nieco wyżej i wymaga pokonania niewielkiego progu skalnego. Oba wejścia połączone jednym korytarzem, który przy głównym otworze jest bardzo ciasny. 
Miejsce połączenia korytarzyka prowadzącego od otworów z poprzecznie położonym ciągiem jaskini prowadzącym w głąb jest nieco szerszy. Tu też znajduje się wspominany komin zakończony trzecim otworem. 
Dalej ciąg próżni biegnie korytarzem w dół doprowadzając do kopulastej sali o dnie położonym niżej w wyniku eksploatacji namuliska. Dalej ciąg jaskini prowadzi na południowy-zachód. Początkowo korytarz biegnie prosto ok. 40 metrów. a tym odcinku jest szeroki na 2-4 m i wysoki na 3-5 m. W stropie widnieje wyraźna szczelina.
Po tym prostym odcinku jaskinia zaczyna meandrować a strop zaczyna się obniżać przechodząc ostatecznie w ciasną szczelinę. Kręty odcinek w wielu miejscach przecinają naturalnie poszerzone szczeliny w stropie i ścianach.

Ściany korytarzy w większości pokryte są polewą naciekową z niewielkimi żebrami i stalaktytami. Na dnie napotkać można miejscami również polewy z małymi stalagmitami o średnicy do 30 cm.

Namulisko jaskini jest gliniaste, a w głębszych partiach zmieszane z otoczakami.

Jaskinia znana jest od dawna. Nazwa wywodzi się z podań miejscowej ludności. W 1887 S. Ciszewski pisał "Znaleźli tamok kościotrup i rulek ze dwanaście, co to dawni świece lali i po tym nazywajom zbójeckom". Pierwsza wzmianka W. Jastrzębowskiego pochodzi z 1853. Pierwsze niewielkie badania archeologiczne przeprowadził J. Zawisza w 1871. W 1872 O. Grube eksploatował tu namulisko, a zebrany materiał archeologiczny opracował i opisał F. Römer w 1883. W 1950 K. Kowalski przeprowadził inwentaryzacje jaskini.

Długość:         189 m
Deniwelacja:    15 m

Zobacz także