IT-JURA.PL
   Główna | Wstecz | Mapa | Startowa | Ulubione | Szukaj      
 
Jaskinia Stalagmitowa w Górze Zelce

JASKINIA STALAGMITOWA

Na terenie rez. Węże w Górze Zelce

Jaskinia jest przykładem próby zagospodarowania i udostępnienia turystom. Teren rezerwatu "Węże" został przygotowany jako całość dla turystów. Niestety przygotowanie obiektów do zwiedzania ideałem nie jest. Drabinki ułatwiające pokonywanie studni ustawione są w sposób daleki od doskonałości. Ponadto pozostawione bez stałego nadzoru konserwatorskiego z biegiem czasu niszczeją za sprawa przyrody i wandali. W okresach przed wymianą (co dzieje się rzadko) stanowią dla przypadkowych turystów zagrożenie. Ten obiekt jest przygotowany w porównaniu z sąsiadkami raczej nieźle.

Pionowy otwór znajduje się na dnie wyrobiska w środkowej partii płaszczyzny szczytowej Góry Zelce. Ze względu na niebezpieczeństwo wpadnięcia do pionowej studni jest zabezpieczony łańcuchami. Próżnię tę rozpoczyna 7-metrowa studnia (ze stalową drabiną, zaleca się stosować do niej zasadę ograniczonego zaufania, gdyż bywa ona celem ataków wandali). Z jej dna odchodzą w kierunku południowym i wschodnim korytarze, połączone w głębi systemem niskich komór.
Jaskinia w znacznym stopniu została zniszczona w wyniku eksploatacji wapienia i kalcytu; zniszczeniu i poszerzeniu uległa między innymi studnia wejściowa i znaczna część korytarzy. W korytarzu wschodnim zachowały się stemple, a pod ścianami pryzmy kamieni. 

Jaskinia ta miała bogatą szatę naciekową składającą się głównie ze stalagmitów. Obecnie szata naciekowa pozostała nienaruszona jedynie na niewielkim fragmencie stropu tego korytarza. Występują w nim buły i guzy nacieków kulistych, widoczna jest również 30-centymetrowej grubości żyła kalcytu, będąca niegdyś przedmiotem eksploatacji.
Dno jaskini w części południowej wypełnione jest gliniastym namuliskiem; w korytarzach, gdzie prowadzono eksploatację, dno pokrywa gruz wapienny.

Jaskinia została odkryta w roku 1949 przez poszukiwaczy kalcytu. Opisał ja K. Kowalski wspominając o bogatej szacie naciekowej: "nacieki tworzyły się tu w postaci stalaktytów i stalagmitów stojących tak gęsto, że pomiędzy nimi pozostały tylko nieznaczne przestrzenie wolne".
Od roku 1972 objęta została ochroną, wchodząc w skład rezerwatu przyrody. Zinwentaryzowana częściowo przez K. Kowalskiego w roku 1950, potem przez A. Szynkiewicza w roku 1974.

Długość:   110 m
Głębokość: 12 m


Fot. Epimenides - Zagospodarowane wejście do jaskini


Fot. Epimenides - drabina zejściowa

powiększ
Rys. Epimenides - plan J. Stalagmitowej

Zobacz także

rez. Węże
J. Za Kratą
J. Niespodzianka
IT-JURA.PL - serwis jurajski
Początek strony Copyright © 2000-2011 Dariusz Orman | Autor | Kontakt Początek strony