JASKINIA SADLANA

Jaskinia znajduje się w OPN w wąwozie Koziarnia powyżej J. Koziarnia.

Zwiedzanie wymaga uzyskania zgody Dyrekcji OPN

Osiem otworów jaskini znajduje się w następnej za J. Koziarnia grupie skał zwanej Sadlaną Skałą blisko dna wąwozu

Jest to obiekt utworzony przez rozmycie powierzchni międzyławicowej. W wyniku tego poziomy przebieg niskich korytarzy przechodzi w niedostępne poziome szczeliny.

Najobszerniejszy ciąg prowadzi od prawego spośród trzech położonych blisko siebie otworów, wychodzących na mały taras po0d wyraźnym okapem skalnym.

Przez 2-metrowy próg dostajemy się do korytarza wyprowadzającego do okien położonych w ścianie skalnej na wysokości 6 metrów. W głąb masywu prowadzą bardzo niskie korytarze dostępne jedynie na odcinku kilkunastu metrów. 

Korytarze w części przyotworowej są suche za zwietrzałymi ścianami, głębiej położone partie wilgotne z kałużami utrzymującymi się na namulisku.

Szata naciekowa w jaskini jest skąpa i na dodatek silnie skorodowana. 

Namulisko w części przyotworowej w 1877 zostało wyeksploatowane przez O. Grubego z przeznaczeniem na nawóz przez co jest tam skaliste podłoże, w głębi namulisko gliniaste.

Jaskinia jest znana od dawna. W czasie eksploatacji osadów jaskiniowych znaleziono w niej liczne kości współcześnie żyjących zwierząt oraz natrafiono na ślady bytności człowieka. Po raz pierwszy jaskinia była badana przez F. Romera, który w 1883 r. opisał zebrane podczas eksploatacji namuliska okazy (wisiorki i fragmenty ceramiki). Zinwentaryzowana została przez K. Kowalskiego w 1947 r.

Długość:     89 m
Deniwelacja: 6 m 

Zobacz także