JASKINIA OKOPY WIELKA DOLNA

Znajduje się w Ojcowskim Parku Narodowym we wschodnim zboczu doliny Prądnika mniej więcej na wysokości wylotu Wąwozu Korytania do tej doliny. Jest to obszerna pozioma komora łatwa do zwiedzania (zwiedzanie jej wymaga posiadania zezwolenia Dyrekcji OPN). W głębi korytarze są ciasne i trudniej dostępne.

Do jaskini można dojść od Ojcowa wraz ze znakami czarnymi w dół doliny. Przy zabudowaniach szlak wraz z drogą przechodzi przez mostek na drugi brzeg Prądnika. Przed grupą skalną wchodzimy w zalesione zbocze , którym podchodzimy wzdłuż ściany. Po kilkudziesięciu metrach docieramy do dużego otworu jaskini. 

Ogromny otwór wejściowy o wymiarach 6 x 15 m (szer. x wys.) przechodzi w wydłużona komorę o częściowo zawalonym stropie. Dno sali, w którym widać ślady po badaniach archeologicznych stopniowo podnosi się w górę. Z końca komory prowadzą w głąb masywu korytarze stopniowo przechodzące w ciasne tunele tworzące połączony kompleks.

Szata naciekowa jest skąpa, a namulisko próchnicowo-kamieniste w dostępnej części i gliniaste w tunelach. 

Jaskinia ta dostarczyła wiele materiałów archeologicznych. Odkryto tu m.in. ślady ognisk z neolitu (4500-1650 lat p.n.e.) oraz relikty ceramiki wstęgowej rytej.  
Pierwsze badania namuliska przeprowadził J. Zawisza już w 1874 roku. W l. 1895-98 prace wykopaliskowe prowadził tu S. Czarnowski, który m.in. w oknie pod stropem odkrył skarb XI-wiecznych monet ukryty w glinianym naczyniu. Zapewne również z tych względów już w 1924 roku jaskinia ta została uznana za zabytek. 
Pierwszej publikacji planu jaskini dokonał w 1935 roku Z. Ciętak a w 1947 została zinwentaryzowana przez K. Kowalskiego. 

Długość:   110 m

Zobacz także