Koniecpolski Aleksander
Rys. Herb Pobóg
ur. 1620 - zm. 1659
Syn hetmana Stanisława Koniecpolskiego i Krystyny Lubomirskiej urodzony w 1620 r. w Podhorcach
Uczestnik wojny trzydziestoletniej w szeregach wojsk cesarskich. W 1641 r. otrzymał godność chorążego koronnego.
Uczestnik bitwy pod Ochmatowem w 1644 r. Jeden z wodzów polskich podczas wojny z Chmielnickim.
W 1648 r. został jednym z trzech regimentarzy koronnych, którzy przejęli dowództwo nad wojskiem po klęsce pod Korsuniem i wzięciu przez Kozaków w niewolę obu hetmanów. Dwoma pozostałymi regimentarzami byli książę Władysław Dominik Zasławski -
- Ostrogski oraz Mikołaj Ostroróg. Koniecpolski był w tym gronie najmłodszy, ale jako jedyny posiadał realne kwalifikacje dowódcze. Całą tę trójkę scharakteryzowało słynne określenie Chmielnickiego: "Pierzyna, Łacina i Dziecina". Wraz z pozostałymi regimentarzami, Koniecpolski uczestniczył w bitwie pod Piławcami, zakończonej paniczną ucieczką wojsk polskich.
Uczestniczył też w dalszych walkach z Kozakami: w obronie Zbaraża w 1649 r., pod Beresteczkiem w 1651 r. i pod Żwańcem w 1653 r.
Pobity w 1655 r. przez Szwedów pod Wojniczem, przeszedł z czterema tysiącami jazdy na służbę szwedzką, ale od 1656 r. znów walczył przeciwko Szwedom po stronie Jana Kazimierza. W 1656 r. został wojewodą sandomierskim.
Zmarł w Podhorcach 30 marca 1659 r. pozostawiając synów Samuela i Stanisława Koniecpolskich