BOBOLICE

Wieś w gminie Niegowa, woj. śląskie leżąca w centralnej części Wyżyny Częstochowskiej przy wschodnim krańcu Mirowskich Skał. Jedno z najpopularniejszych miejsc na Jurze chętnie odwiedzane przez turystów z uwagi na leżący tu malowniczy zamek [wg stanu na 2009 r. w trakcie odbudowy]. PKS. Schronisko turystyczne [kultywujące tradycje jednego z najstarszych na Jurze schronisk wg. L. Marca, K. Mazurka i T. Sucheckiego - przyp. autora]. Dojazd do wsi drogą asfaltową wyłącznie od Niegowej, od Mirowa prowadzi lokalna droga bita biegnąca wśród pól i lasów.

Wieś leży na najsłynniejszych pieszych szlakach turystycznych Jury: czerwonym Orlich Gniazd i żółtym Zamonitu. Ponadto biegnie tędy czerwony szlak rowerowy Orlich Gniazd, czarny rowerowy Myszków-Siewierz oraz Transjurajski Szlak Konny. 

do poł. XIV w. - według tradycji w Bobolicach podobnie jak i w pobliskim Mirowie mieściło się gniazdo rozbójników [za zamki.res.pl i J. Zinkow - przyp. autora]

połowa XIV w. - na zlecenie króla Kazimierza Wielkiego na miejscu drewnianej budowli wybudowano murowany zamek 

od 2 poł. XIV w. - w skład dóbr klucza bobolickiego wchodziły m.in. Ogorzelnik, Zdów, Bliżyce i Niegowa

1370-96 - po śmierci króla Kazimierza Wielkiego - król Ludwik Węgierski, za popieranie swoich planów dynastycznych w Polsce oddał tereny z Bobolicami aż po ziemią wieluńską w lenno swemu bratankowi księciu Władysławowi Opolczykowi. Książę ten w nowo pozyskanych zamkach obsadził załogą niemiecko-czeską, która uprawiała liczne rozboje (okradając przejeżdżających kupców)

1379 - Władysław Opolczyk przekazał zamek bobolicki wraz z Ogorzelnikiem i Tomiszowicami w ręce swego węgierskiego dworzanina Andrzeja Schoeny z Barlabas [wg tablicy informacyjnej pod zamkiem, czasami spotykana również pisownia Andreas Schöny "de Barlabas" - przyp. autora], zwanego Andrzejem Węgrem

1391-96 - ponieważ książę opolski Władysław prowadził politykę nieprzyjazną Polsce, król Władysław Jagiełło przedsięwziął kilka zbrojnych wypraw. Prawdopodobnie już na początku kampanii wojskom Jagiełły poddała się załoga zamku w Bobolicach. Ostatecznie ziemie lenne Opolczyka zostały zdobyte i przywrócone do Korony [wg J. Zinkowa, wyd. Compass, oficjalnego serwisu zamku, J. Brandysa i W. Mielczarka miało to miejsce w 1391 r., J. Laberschek twierdził zaś, że zamek będący w posiadaniu Andrzeja Węgra poddał się wojskom Jagiełły już na samym początku kampanii, wg Wikipedii, zamkipolskie.pl, zamki.res.pl i J. Kantyki w 1396 r. - przyp. autora]

1392 - prawo do zamku bobolickiego i włości wsi przysługujące Andrzejowi zakwestionował Wojciech z Przechodów pod Olkuszem

1394 - Władysław Jagiełło wystawił Andrzejowi z Bobolic dokument przenoszący jego dobra bobolickie na prawo niemieckie, tym samym uznając jego własność i traktując ją jako gwarancja lojalności wobec króla

1413 - umiera Andrzej Węgier a włości bobolickie przejęła jego córka Anna

1427 - po śmierci córki Andrzeja Schoeny - Anny majątkiem podzielili się jej syn z pierwszego małżeństwa Stanisław Szafraniec z Młodziejowic h. Starykoń oraz jej drugi małżonek Mściwój h. Lis z Wierzchowiska wraz z dziećmi, co stało się zarzewiem sporu

1441 - Andrzej syn Mściwoja z Wierzchowiska wraz z trzydziestką szlachty i setką pomocników wyłamał pewne zapory budowane w zamku i zrabował przyrodniemu bratu zboże i bydło

1445 - podkomorzy krakowski Piotr Szafraniec, bratanek Stanisława odkupił od Lisów z Wierzchowiska ich połowę zamku [wg polskiezamki.pl i J. Borowskiej-Antoniewicz - przyp. autora] co ostatecznie zakończyło trwający od blisko 20 lat spór. 

ok. 1445-86 - wkrótce po objęciu całości zamku w posiadanie przez Piotra Szafrańca sprzedał on warownię bobolicką Florianowi z Knyszyna, który odsprzedał go Andrzejowi Tresce, a jego potomkowie rodowi Rzeszowskich, ówczesnych właścicieli pobliskiego Ogrodzieńca [wg J. Borowskiej-Antoniewicz - przyp. autora]

1486 - właścicielem zamku zostaje rodzina Krezów herbu Ostoja

XVI w. - prawdopodobnie Krezowie przystosowali średniowieczny zamek na potrzeby mieszkalne

1587 - zamek został zdobyty przez arcyksięcia Maksymiliana, wkrótce jednak został odbity przez wojska Zamoyskiego

1625 - umiera ostatni członek rodziny Krezów, a twierdza przechodzi w ręce znanego polskiego rodu Myszkowskich z Mirowa h. Jastrzębiec

1651 - zamek zakupiony został przez Męcińskich, , którzy próbowali go odbudować niemniej wkrótce przenieśli swoją siedzibę do obszernego dworu w Żarkach [poprawna wersja wg J. Zinkowa i J. Borowskiej-Antoniewicz, błędne wersje serwisu zamkipolskie.pl, że Męcińscy zakupili zrujnowany zamek w XVIII w. zaś wg zamki.res.pl że w końcu XVII w., z kolei J. Brandys i W. Mielczarek podają, że po Krezach właścicielami byli Męcińscy - przyp. autora]

1655-57 - warownia uszkodzona przez Szwedów [wg tablicy informacyjnej pod zamkiem, oficjalnego serwisu zamku, Wikipedii, zamki.res.pl, zamkipolskie.pl i J. Zinkowa miało to miejsce w 1657 r., wg wyd. Compass - w 1655 r., wg L. Marca, K. Mazurka i T.Sucheckiego - w 1656 r. - przyp. autora]

1661 - zamek zostaje czasowo opuszczony przez mieszkańców [wg J. Zinkowa, J. Brandysa i W. Mielczarka zaś J. Borowska-Antoniewicz jedynie przypuszcza, że po najeździe szwedzkim zamek był nie zamieszkany - przyp. autora]

1683 - podczas drogi na odsiecz Wiednia król Jan III Sobieski rozłożył się z obozem pod zamkiem. Ponieważ ten był już w znaczącej ruinie dla króla postawiono namiot [wg J. Zinkowa istnieje przypuszczenie, że król mógł równie dobrze rozbić się pod sąsiednim zamkiem w Mirowie - przyp. autora]

1700 - Boblice były w posiadaniu Kazimierza Męcińskiego i Jerzego Chodakowskiego, a na zamku zamieszkiwał dzierżawca tych ziem - J. Rutkowski

XVIII w. - podejmowane były próby odbudowy zamku 

połowa XVIII w. - w związku z rozwojem kuźnic z wielkim piecem na węgiel drzewny taki obiekt powstał m.in. w Bobolicach [za M. Grabanią i R. Burzyńskim - przyp. autora]

koniec XVIII w. - zamek został całkowicie opuszczony

1882 - w wyniku parcelacji ruiny otrzymała chłopska rodzina Baryłów

1919 - inwentaryzacja zamku

1922 - inwentaryzacja zamku

1958 - częściowe zabezpieczenie ruin zamku [wg Ośrodka Dokumentacji Zabytków, R. Bajerlajna, L. Marca, K. Mazurka i T.Sucheckiego oraz J. Zinkowa - przyp. autora]

l. 90-te XX w. - w prasie i telewizji głośno wybuchnął temat sądzenia się o własność zamku. Otóż sąd uznał wiarygodność przedstawionych przez mieszkańca Bobolic dokumentów potwierdzających, że był on ostatnim prawowitym właścicielem zamku przed jego nacjanalizacją. Był to pierwszy przypadek "prywatyzacji" ruin zamku na Jurze

1999 - od Baryłów ruiny nabył senator Jarosław W. Lasecki i Dariusz Lasecki z zamiarem odtworzenia wyglądu zamku z okresu jego świetności [wg Wikipedii i zamkipolskie.pl - przyp. autora].

od 2001/02 - trwa odbudowa zamku

wiosna 2008 - rozpoczęcie budowy Karczmy Bobolickiej

jesień 2008 - zamek górny został przykryty dachem

czerwiec 2010 - w trakcie prac porządkowych wokół zamku odsłonięto skalną bramę, którą właściciele zamku na swoją cześć nazwali Bramą Laseckich

1 sierpnia 2010 - w zamku Bobolice zawitała blisko 80. osobowa delegacja, wśród której znaleźli się m.in. przedstawiciele Rady Europy, goście z Czech i Węgier, ambasador Tajwanu, a także grupa polskich i zagranicznych artystów. Wizyta związana była z oficjalnym przekazaniem Honorowej Flagi Rady Europy gminie Lubliniec. Na zamek przyjechała także spora grupa artystów, którzy uczestniczyli w I Międzynarodowym Plenerze Rzeźbiarskim „św. Edyta Stein – patronka Lublińca i współpatronka Europy.”

Warto zobaczyć:

Ruiny zamku królewskiego

Brama Laseckich - piękna forma skalna w kształcie bramy. Tego typu formy jurajskiego krasu znajdowane są w wielu miejscach, lecz tylko niektóre stają się prawdziwą atrakcją tak jak np. Brama Twardowskiego w Złotym Potoku. Brama przez długi czas pozostawała niemal niewidoczna. 

Porządkowanie terenu wokół zamku odsłoniło również, wykute w skale schody biegnące pod Bramą Laseckich w kierunku zamku. Była to prawdopodobnie ścieżka prowadząca od wioski w stronę zamkowych murów.

Odnotowano w Archiwum Muzeum Górnośląskiego niepewne stanowisko archeologiczne w Bobolicach związane z wczesnośredniowiecznym lub średniowiecznym osadnictwem. 

Grzęda skalna Skał Mirowskich - parz Mirów. Swego czasu rozważano nawet w okolicy Bobolic i Mirowa utworzenie rezerwatu przyrody nieożywionej.

Zobacz także