DĄBROWA GÓRNICZA - BŁĘDÓW

Dawniej wieś, obecnie dzielnica Dąbrowy Górniczej położona nad Białą Przemszą na północnym skraju Pustyni Błędowskiej, która wzięła swą nazwę właśnie do tej miejscowości.

Przez Błędów przebiega czerwony szlak Szwajcarii Zagłębiowskiej, początek bierze żółty szlak Pustynny oraz ścieżka dydaktyczna "Bagna Błędowskie". Znajduje się tu również sezonowe schronisko młodzieżowe.

40-10 tys. lat p.n.e. - na Pustyni Błędowskiej natrafiono na ślady obozowisk myśliwskich z górnego paleolitu

około 4.500 - 1.650 lat p.n.e. neolit (młodsza epoka kamienna) - w Błędowie zlokalizowano archeologiczne stanowisko neolityczne

1220 - wieś Bladów (Błędów) należąca do parafii w Sławkowie po raz pierwszy odnotowana w dokumentach biskupa krakowskiego Iwo Odrowąża, które mówią, że wsią ta uposażony został klasztor Świętego Ducha Kanoników Regularnych w Prądniku Białym

1244 - Błędów ponownie staje się własnością biskupów krakowskich w kluczu sławkowskim wobec przeniesienia klasztoru do Krakowa. W zamian miał świadczyć dziesięcinę snopkową na rzecz klasztoru z Prądnika Białego. Od tej Błędów zmienia przynależność do parafii w Chechle

1398 - wzmianka o skardze złożonej przez Piotra z Ogrodzieńca przeciwko Florianowi na Błędowie o czterech kmieci i karczmę w Niegowonicach 

połowa XV w. - istnieje tu kuźnica nad Białą Przemszą

XVI w. - biskupi krakowscy na terenie Błędowa posiadali 6 łanów. Później prawdopodobnie na skutek sporów ziemskich doszło do podziału terenów Błędowa wobec czego właściwy Błędów oraz Zagórcze stały się własnością Trąbów i Pilawitów, Kuźnica Błędowska Półkoziców, a Łazy i Rudy pozostały w rękach biskupów krakowskich, do których należały prawie do k. XVIII w.

1795 - po III rozbiorze Polski Błędów wszedł w skład tzw. Nowego Śląska w zaborze pruskim. W wyniku przeprowadzenia granicy między Austo-Węgrami i Prusami wzdłuż rzeki Centuria wieś została odcięta od rodzimej parafii w Chechle a wobec decyzji papieża Błędów oraz inne miejscowości Nowego Śląska zostały włączone do biskupstwa wrocławskiego. Sprawę skomplikował również fakt, że w Błędowie istniała kaplica, do obsługi której na wniosek właścicieli wsi proboszcz z Chechła ks. Jakub z Woli Kmita wyznaczył kapelanów. W ten sposób powstała tu podobnie jak w pobliskich Niegowonicach filie parafii chechelskiej

10 maja 1802 - erygowana została parafia w Niegowonicach, w skład której wszedł Błędów

1914-18 - z Błędowa i Kuźnicy Błędowskiej wyszła inicjatywa utworzenia parafii zobowiązując się do wybudowania kościoła, plebani i zapewnienia uposażenia dla plebana.  

1918 - Konsystorz Generalny w Kielcach przychylił się do wniosku Błędowa i Kuźnicy Błędowskiej i erygował parafię w Błędowie z przynależnością do niej Kuźnicy Błędowskiej

czerwiec 1919 - parafię w Błędowie objął ks. Antoni Bożek mianowany proboszczem decyzją Konsystorza w Kielcach

13 lipca 1919 - ks. Bożek przy współudziale ks. Pawła Czapli poświęcił starą, murowaną, przydrożną kapliczkę Matki Bożej Bolesnej, która miała służyć do odprawiania nabożeństw do czasu wybudowania kościoła

ok. 1919 - Kuźnica Błędowska oprotestowała utworzenie parafii w sąsiednim Błędowie chcąc umiejscowić siedzibę parafii u siebie. Wobec narastającego konfliktu dwóch wsi bp kielecki Augustyn Łosiński, zawiesił decyzję Konsystorza odwołując jednocześnie z funkcji proboszcza ks. Bożka i ponownie obydwie miejscowości znalazły się w parafii w Niegowonicach

1920 - w bliżej nieznanych okolicznościach za sprawą skutecznych mediacji prowadzonych przez ks. Pawła Czaplę udało się doprowadzić do porozumienia między mieszkańcami Błędowa i Kuźnicy Błędowskiej i ostatecznie prawdopodobnie bp Augustyn Łosiński eryguje parafię w Błędowie dając jej wezwanie Świętej Trójcy powołując na proboszcza mediatora ks. Pawła Czaplę. Swoją funkcje sprawował on przez 3 lata

27 marca 1920 - upoważnienia biskupa kieleckiego ks. Andrzej Nodzyński, proboszcz parafii w Niegowonicach, wspólnie z ks. Pawłem Czaplą dokonują poświęcenia cmentarza grzebalnego

14 lipca 1921 - w imieniu biskupa kieleckiego ks. Antoni Bożek, kanonik kapituły kieleckiej dokonuje aktu poświęcenia drewnianego kościoła parafialnego w Błędowie

28 września 1925 - parafia w Błędowie została przeniesiona z diecezji kieleckiej do częstochowskiej

17 maja 1951 - drewniany kościółek został strawiony przez pożar. Wkrótce po tym zdarzeniu rozpoczęła się budowa plebani

jesień 1952 - staraniem ks. Jana Pietrzyka rozpoczęto budowę nowej, murowanej świątyni na wzgórzu górującym nad wsią

31 maja 1953 - bp Stanisław Czajka, sufragan diecezji częstochowskiej poświęcił kamień węgielny pod budowę świątyni

12 czerwca 1960 - kościół został konsekrowany przez bpa pomocniczego częstochowskiego Stanisława Czajkę

25 marca 1992 - na podstawie bulli papieskiej dokonującej reorganizacji Kościoła w Polsce parafia w Błędowie weszła w skład nowo utworzonej diecezji sosnowieckiej

Warto zobaczyć:

Ze schodów miejscowego kościoła p.w. Trójcy Przenajświętszej roztacza się interesujący widok na zarośniętą już zachodnią część Pustyni Błędowskiej.

Drugim doskonałym punktem widokowym na Pustynię, jest wzniesienie przez które przebiega czerwony szlak Szwajcarii Zagłębiowskiej ul. Pustynną we wschodniej części miejscowości.

W południowej części Błędowa po Okradzionów są wytyczone ścieżki przyrodniczo-krajobrazowe po rozlewiskach Białej Przemszy i Białej - trasa żółta i czerwona. 

Zobacz także: