WOLBROM - kościół św. Katarzyny

Pierwszy kościół powstał w XIV w. ale obecna budowla bierze swoje początki w XV lub XVI w. Początkowo był to niewielki obiekt. W 1633 z fundacji księdza Marcina Wolbrama objęli go w zarząd kanonicy regularni z kościoła Bożego Ciała w Krakowie, którzy w l. 1638-64 przebudowali i rozbudowali go w barokowy kościół w ten sposób, że stary otoczono nowymi murami, a później burzono stary. W wyniku takiej przebudowy fundamenty starego kościoła mieszczą się w środku obecnego. Nawa południowa i wieża z 1936 - 37 r. 

Obecnie mury kościoła zawierają elementy budowane w różnych okresach. Najstarszą część stanowi nawa główna wraz z prezbiterium. Lewa nawa północna powstała później a południowa dopiero na popczątku XX w. staraniem ówczesnego proboszcza ks. Józefa Chwistka wg planów Zygmunta Gawlika z Krakowa. Front kościoła w pierwotnym założeniu miała zdobić wieża o wysokości 51,9 m, aby "świątynia wyróżniała się spośród małomiasteczkowych kamieniczek z rynku", ale wybuch II wojny światowej przeszkodził w tych planach.

Długość nawy głównej wraz z prezbiterium wynosi 30 metrów. Nawa główna jest sklepiona, zaś w prezbiterium pierwotne sklepienie usunięto z powodu bezpieczeństwa i zastąpiono drewnianym sufitem naśladującym barokowe sklepienie. Całe założenie jest zdominowane przez cechy stylu barokowego. 

Wyposażenie przeważnie barokowe z XV i XVII w. Ponadto 4 boczne ołtarze i ambona z końca XIX w. dzieło Piotra Turbasa. W bocznym ołtarzu po lewej stronie znajduje się obraz  Matki Boskiej z XVII w. niegdyś uważany za cudowny. W dolnej części ołtarza św. Anny umiejscowionego po prawej stronie znajduje się mały podłużny obrazek malowany na desce, przedstawiający Matkę Boską i św. Annę oraz szlachcica, mieszczanina, wieśniaka i zakonników  oaz klęczącą szlachciankę, mieszczanina i włościanka. 

W prezbiterium wmurowane są w ścianie pomnik Jana Gaudentego, dziekana i proboszcza wolbromskiego, zmarłego w 1638 r., a po drugiej stronie pomnik proboszcza Marcina Wolbrama. Prezbiterium od nawy oddziela belka przedstawiająca ukrzyżowanie Chrystusa.

W "Kaplicy Pojednania" stoi misternie rzeźbiona w czerwonym marmurze chrzcielnica z XVII-XVIII w.

Z poł. XVII w. pochodzi również plebania, która pierwotnie stanowiła klasztor i była połączona z kościołem. 

Zobacz także