JASKINIA POD SOKOLĄ GÓRĄ (Pochyła, Zimna)

Jaskinia położona w Górze Sokolej w rez. Sokole Góry koło Olsztyna. 

Otwór wejściowy znajduje się pobliżu szczytu Sokolej Góry po jej północnej stronie i obecnie dla bezpieczeństwa jest otoczony ogrodzeniem z pni drzew . Nazwa "Pochyła" wzięła się od znacznego nachylenia dna jaskini, która przy stosunkowo niewielkiej długości posiada znaczną głębokość.

Jest jedną z nielicznych jurajskich jaskiń statycznych, zimnych - stąd trzecia jej nazwa "Zimna". Z tego powodu często, wczesną wiosną, o ile zalega dużo śniegu na zewnątrz, w czasie roztopów otwór jaskini udekorowany jest lodowymi stalaktytami i stalagmitami.

Duży otwór znajduje się 11 m poniżej powierzchni terenu. Schodzimy w dół stromą pochyłością. Jaskinia ma charakter tunelu przechodzącego w obszerną salę. Dno opadające od otworu, w części środkowej poziome, podnosi się ku końcowi jaskini. Taka budowa jaskini stwarza warunki do zalegania zimnych mas powietrza. Jest to jedna z niewielu znanych na Wyżynie próżni o mikroklimacie termicznie przypominającym warunki arktyczne. Średnia roczna temperatura w tej jaskini wynosi ok. + 3 stopnie Celsjusza (inne jaskinie tego rejonu: ok. + 8 stopni Celsjusza). Dzięki temu zachowały się tu dwa gatunki reliktowych chrząszczy: Choleva lederiana gracilenta i Catopos tristis infernus (długość ciała około 4 mm). Stanowią one pozostałość z ostatniego okresu międzylodowcowego. W stropie występuje duże nagromadzenie kotłów wirowych. Dno zalega rumosz skalny i wielkie bloki wapienia. W środkowej części jaskini znajduje się obudowany, obecnie zawalony rumoszem dół. Ma się w nim znajdować wejście do kilkudziesięciometrowego korytarza, służącego w czasie okupacji hitlerowskiej za partyzancki schron.

Jaskinia wzmiankowana była po raz pierwszy przez K. Maślankiewicza w roku 1937 (opis i fotografia otworu). Zinwentaryzowana przez K. Kowalskiego w roku 1949.

Długość:     70 m
Głębokość: 26 m

Zobacz także