JASKINIA GŁĘBOKA

Znajduje się w nieczynnym kamieniołomie położonym w zach. skraju Góry Zborów koło Podlesic. Najdogodniejsze dojście do jaskini z dużego parkingu przy drodze Żarki-Kroczyce, ok. 200 metrów na północ. 

Obecnie jaskinia mimo zamknięcia kratą jest udostępniona do zwiedzania, a w jej wnętrzu wykonano betonowe schody i stalowe poręcze pozwalające stosunkowo bezpiecznie zejść na samo dno pieczary. Wg informacji prasowych można tam wejść nawet w szpilkach jednak podczas osobistej wizyty zalecam wzięcie mimo wszystko wygodnego obuwia. 

Do wnętrza jaskini z kamieniołomu prowadza dwa otwory. Prawy główny otwór prowadzi do rozległej stromo opadającej pieczary w której w 2006 r. wykonano schody i podesty. W przedłużeniu sali w stronę zachodnią pod koniec l. 60. XX w. odkryto ciasny i wąski korytarzyk zwany Esso który prowadzi do niewielkiej komory. Za lewym otworem znajduje się kilkunastumetrowy korytarzyk doprowadzający do otworów w leju rozkopanych przez szpatowców po drugiej stronie wzgórza. Korytarz ten zatrącił mikroklimat typowy dla jaskiń, jest suchy i zakurzony na skutek silnego przeciągu, a dno w nim pokryte jest w większości suchymi liśćmi. Opisany korytarz i komora główna są połączone ze sobą ciasnym korytarzykiem.

Ze względu na silną dewastację jaskini z powodu eksploatacji kalcytu do dziś z bogatej szaty naciekowej niewiele pozostało. W dolnych partiach zachowały się nieliczne tzw. makarony a najwięcej nacieków ocalało w salce za korytarzykiem Esso. W tym miejscu sklepienie pokrywają gęsto stalaktyty. Dno jaskini zalega rumosz skalny - pozostałość po prowadzonych tu pracach eksploatacyjnych. Miejscami dno zalega piasek i glina. 

Jaskinia została odkryta w 1942 r. przy okazji eksploatacji kamienia. Ślady ścian jaskini widoczne w ścianach kamieniołomu wskazują, że eksploatacja kamienia została poczyniona przy częściowym zniszczeniem samej jaskini. Jako, że okolice G. Zborów były miejscem intensywnej eksploatacji kalcytu. Działalność ta nie ominęła również tej jaskini w wyniku czego ucierpiała niemal cała szata naciekowa. Na pocz. l. 70. XX w. wybudowano w niej schodki i balustrady celem udostępnienia dla ruchu turystycznego. Ze względu na ich stan zostały odtworzone od podstaw w 2006 r.

Jaskinia została zinwentaryzowana w 1948 r. przez K. Kowalskiego i ponownie w 1979 r. przez K. Mazika. Niewielkie nowe partie o długości 15 m zostały zinwentaryzowane w 1996 roku.

Zobacz także